Սառնարանների գյուտից շատ առաջ Հարավային Իտալիայում գոյություն ուներ տեխնոլոգիա, որը երկարացնում էր լոլիկի պահպանման ժամկետը. խոսքը չորացման մասին է: Լոլիկի վրա անպայման ավելացրել են աղ և դրել արևի տակ: Դանդաղ չորացումն արևի տակ լոլիկի հյութալի մասը վերացնում էր՝ չազդելով համի և վիտամինային հատկությունների վրա:
Թարմ լոլիկը հարուստ է արժեքավոր նյութերով՝ բետա-կարոտին, A, C, E և B6 վիտամիններ, իսկ միջուկը պարունակում է բազմաթիվ հանքանյութեր: Արևի տակ ջրազրկման ժամանակ պտուղները միայն կորցնում են խոնավությունը, բոլոր օգտակար նյութերը մնում են։
Իտալացիների համար ձմռանը չորացրած լոլիկը շատ էր կարևորվում սննդակարգում, քանի որ թարմ բուսական մթերքն անհասանելի էր այդ սեզոնին:
Չորացրած լոլիկները հիանալի համ ու փափկություն են ստանում արևածաղկի բուսայուղի մեջ թեթև տապակելիս: Իր հարուստ համի շնորհիվ այն լավ համադրվում է բանջարեղենային աղցանների, մակարոնեղենի, պիցցայի, ձկան և մսի հետ:
Մենք հոգացել ենք ձեր մասին և առաջարկում ենք արդեն պատրաստված վիճակում. չորացրած լոլիկները բուսայուղի մեջ, կարիքը չկա, որ դուք, հարգելի՛ տիկնայք և խոհարարներ, ժամանակ կորցնեք և չորացրած լոլիկներն ինքներդ տապակեք բուսայուղի մեջ:
Բարի ախորժակ…
